D

Creación Semanal - Palabrasplus 2024 ir arribair a portada cr2024

 

E as cousas non dan encaixado

 

 

 

ir arribaE AS COUSAS NON DAN ENCAIXADO

E as cousas non dan encaixado. E día tras outro, sobre todo nas mañás, hai unha sensación de perda de espazo, de pavor ante as acción que comprometen, de desequilibrio físico-psíquico.
Son eu, supoño que son eu. Este neno malcriado que vén da noite dos tempos antigos. Un lixeiro violín ouveando nunha escura estancia, suplicando con cada nota a presenza do benestar, da paz de espírito.
Reclamar a terra que un pisa enleado coas notas ao pé dunha páxina sempre en branco. E as brancas pombas que arremeten o seu frenético voo. E ves unha vella foto, na que ti neno feliz sen consciencia eras elevado ao ceo das pombas polos teus pais e ti abrías a boca no medio de paxaros e quente aire.
Volver a esa estraña sensación de non ter conciencia. De non ter que darlle cen mil voltas a todo. A fría e fodida razón.
Rosas con espiñas que eu regalei. As túas mans sangrando e dous corazóns esgotados pola vila indigna. Indigno ser, son. E excelso no que a ninguén importa, xa nin tan sequera a min.
Cruzo os dedos lentamente e un arco da vella crece nas paredes que se enchen de ramas, de árbores inmensas e cun son gutural canta o home, case chora nos seus pesares nunha música de piano triste e fermoso e eu non son quen de deixar de chorar. Choro. Choro sobre o piano. Abatido. E recollo as súas verbas tristes nos meus beizos mortos e aplaco o sufrimento da palabra e a inocuidade do roibén que foxe aló ao fondo.
Quen virá coidar de nós cando a fame de espírito engula a alma? A quen lle ofreceremos pavorosos  as nosas pregarias?
O sapo verde salta dende a rama. Tan preciso. Tan estético. Solta a súa feroz lingua e atrapa a un mosquito pouco previsor e deus sive natura sorrí, porque a natureza ás veces é sinxela.
Meu querido gato ausente, quérote e querería vivir unha temporadiña coma ti.
Non. Teño que estar maldito, esperto. Merda!

 

(10-I-24)